تاثیر یک دوره درمان مرسوم فیزیوتراپی همراه با تمرینات قدرتی بر تعادل عضله همسترینگ کوتاه شده در بیماران کمردرد مزمن

موضوع: کمردرد یکی ازشایع ترین مشکلاتی است که امروزه جوامع بشری با آن مواجه هستند. درصد فراوانی از این بیماران مشکل مکانیکی دارند و کوتاهی عضله همسترینگ خصوصا در افرادی که مشاغل ایستا و پشت میز نشینی دارند بسیار شایع است که ممکن است شاخص های کنترل پاسچر را کاهش داده و خود را به صورت اختلالات تعادلی نشان دهد. هدف مطالعه حاضر مقایسه دو روش درمانی تمرینات قدرتی و فیزیوتراپی بر تعادل پویای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن میباشد. روش تحقیق: تعداد 16 بیمار مبتلا به کمر درد با علت کوتاهی عضلات همسترینگ در این پژوهش شرکت کردند و به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول درمان فیزیوتراپی رایج را به همراه تمرینات قدرتی عضله همسترینگ دریافت میکردند و گروه دوم تحت درمان فیزیوتراپی رایج قرار گرفتند. طول عضله همسترینگ با استفاده از آزمون اکستنشن فعال زانو AKE توسط الکتروگونیامتر و تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمون Y قبل و بعد از پایان 12 جلسه اندازهگیری شد. تجزیه وتحلیل آماری به روش تی همبسته و مستقل از طریق نرم افزار SPSS21 در سطح معناداری p<0/05و با استفاده از آزمون اصلاحیه بونفرونی انجام شد.دستاوردها: تعادل پویا در گروه اول افزایش معناداری p<0/0125یافت و تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشدp<0/05 دامنه اکستنشن زانو در تست AKE در هر دو گروه بعد از انجام مداخله افزایش معناداری p<0/05 یافت

کلیدواژه ها:

کمردرد مزمن ، قدرت ، تعادل پویا