مقایسه دو روش درمانی تمرینات قدرتی و درمان مرسوم فیزیوتراپی بر انعطاف پذیری بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از کوتاهی عضله همسترینگ

زمینه: شیوع زیاد کمردرد و ناتوانی ناشی از آن در انجام امور روزمره و اختلال در فعالیتهای اجتماعی، تاثیر بسیار منفی روی بیمار و جامعه خواهد داشت. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات قدرتی و درمان مرسوم فیزیوتراپی بر انعطافپذیری عضله همسترینگ میباشد.مواد و روشها: این مطالعه به صورت کاربردی انجام شد. تعداد 16 بیمار مبتلا به کمردرد با علت کوتاهی همسترینگ در این پژوهش شرکت کردند و به دو گروه مساوی تقسیم شدند. آنها به طور تصادفی در گروه درمان مرسوم فیزیوتراپی و گروه درمان مرسوم فیزیوتراپی به همراه تمرین قدرتی همسترینگ در طول بلند قرار گرفتند. در قبل و بعد از پایان 12 جلسه؛ طول عضله همسترینگ با استفاده از گونیامتر و شیب سنج و انعطاف پذیری عضلات پشتی و همسترینگ با آزمون نشستن و رسیدن اندازه گیری شدند. تجزیه وتحلیل آماری به روش تی همبسته و مستقل از طریق نرم افزار SPSS21 در سطح معناداری p<0/05انجام شد. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که آزمون انعطاف پذیری عضلات پشتی و همسترینگ در هر دو گروه افزایش معناداری داشت p<0/05 اما تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نگردید. اندازه طول عضلات همسترینگ تنها در گروه قدرتی و با روش SLR پس از یک دوره درمان افزایش معناداری را نشان داد p<0/025

کلیدواژه ها:

کمر درد مزمن ، کوتاهی عضله همسترینگ ، انعطاف پذیری