ساخت و ساز غیر مجاز و تهدیدات اجتماعی در حاشیه نشینی شهر مشهد نمونه موردی: منطقه حاجی آباد

حاشیه نشینی به مفهوم امروزین نخست در کشورها ی صنعتی همراه با رشد شتابان شهر نشینی و افزایش میزان مهاجرت روستاییان به شهرها به وجو د آمد و در کشورهای در حال توسعه نیز به دنبال برنامه های استعماری کشورهای صنعتی و نفوذ و اشاعه فرهنگ و تکنولوژی آنان در این کشورها شروع به رشد و توسعه نموده است. حاشیه نشینی در کلانشهرها چالشی بزرگ برای نظام تصمیم گیری کشورها می باشد که این امر (حاشیه نشینی) حاصل نیاز به تامین مسکن جوامع بشری بالاخص مهاجرت روستاییان و مردم شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ بدلیل صنعتی شدن این شهرها است. رشد ناموزون و غیر استاندارد مناطق مسکونی و همچنین ساخت و ساز های غیر مجاز در حاشیه کلانشهرها اخلال در امنیت عمومی را سبب گردیده است. معمولا حاشیه نشینان را کسانی میدانند که در شهرها زندگی میکنند، ولی به دلیل مجموعه عواملی نتوانسته اند جذب نظام اقتصادی اجتماعی شهر شوند و به عنوان یک شهروند از امکانات و خدمات شهری بهره مند گردند. اگر چه امروزه حاشیه ها را جزیی از شهرها میدانیم که بافتی مشترک با شهرها پیدا کرده اند، ولی حاشیه ها اغلب دارای فرهنگ ناباروی هستند و همچنان به مناطق جرم خیز و مشکل زا تبدیل می شوند. مناطقی که به گفته جامعه شناسان، فرهنگ فقر و فقر منطقه ای، مشخصه اصلی آن است و جرم و جنایت، زاییده این فرهنگ است که نه تنها تهدیدی علیه امنیت اجتماعی مردم این منطقه به شمار میرود، بلکه امنیت اجتماعی ساکنان شهرها را نیز تهدید می کند. روش تحقیق در این مقاله به صورت میدانی با استفاده روش کمی و کیفی (مصاحبه، مشاهده و پرسشنامه) و با استفاده از نرم افزار spssمی باشد و نتایج یافته ها نشان می دهد که حاشیه نشینی رابطه ای مستقیم با ساخت و ساز های غیر مجاز و ناهنجاری های اجتماعی دارد

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مشهد ، ساخت و ساز غیرمجاز ، امنیت اجتماعی و عمومی