مطالعه تطبیقی معماری بوم گرا و پایداری اجتماعی در محله های شهری اهواز

اغاز هزاره سوم و ورود به عصردنیای چندجهانی تحول و توسعه زاده شده درزمینه تمدن بشری را دارای پیامدهای مثبت و منفی بسیاری نموده است ازاین پیامدهای چالش برانگیز میتوان به مداخله انسان درطبیعت کاربرد نادرست تکنولوژی دگرگونی های زیست محیطی ناشی ازاین دو عامل و الگوبرداری ناشیانه ازتیوری های وارداتی اشاره کرد پیامدهای مذکور ضمن اینکه درذهن ما شک تردید و نگرانی های بسیارجدی را به وجود آورده است باعث مخدوش شدن عقبه معماری و شهرسازی ما و نیز احساس بی ریشگی و انزوا گردیده است ازاین رو خلق فضای معماری و شهرسازی با ایجاد فضای مناسب فرهنگی برگرفته ازویژگیهای بوم گرایی هرمنطقه می تواند پاسخگوی این پیامدهای بوجود آمده باشد این مقاله درپی آن است تا بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را دریک بستر فرهنگی براساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد برای نیل به این منظور نشان میدهیم که باید همگام با بهره مندی ازمواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی هماهنگ تر با طبیعت و درجهت حفظ محیط زیست خودعمل نماییم چرا که معماری بومی به سبب سازگاری بالا با محیط زیست برای تامین پایداری فرهنگی و اقتصادی در دراز مدت لازم است. تحقیق حاضر درصدد پاسخگویی به سوال چگونگی طراحی فضاهای شهری در یک بستر فرهنگی براساس رویکرد بومگرایی شکل گرفته است. از اینرو در این مقاله، ابتدا ضرورت ایجاد فضای شهری بومگرا بررسی و با شناخت مفاهیم فضای شهری و بومگرایی، ویژگیهای فرهنگی و الگوهای رفتاری به روش تحلیل محتوا، الگوی مطلوب فضای (خیابان) شهری بومگرا استخراج گردیده، سپس معیارهای طراحی بومگرا در ابعاد مختلف زیستمحیطی، اجتماعی- فرهنگی و رفتاری با بررسی الگوهای موجود خیابانهای شهر اهواز -به عنوان مطالعه موردی- در قالب معیارهای کالبدی، عملکردی و معنایی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

بوم گرایی ، فضای شهری بومگرا ، فضای شهری اهواز ، توسعه شهری پایدار