نقش دولت ها در انتقال دانش و فناوری در شهرهای هوشمند مسیرها و ابزار های توسعه ی آن

هدف از این مقاله بررسی شاخص های رشد، مسیر ها و ابزارهای توسعه شهر هوشمند و عوامل موثر بر آن است که شاخص های مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی و دسترسی و ارتباطات را شامل می شود. یکی از الزامات توسعه ی فناوری در سطح کلان شهرها، تبیین اهداف کلان جهت تامین نیازهای رفاهی و اقتصادی جامعه است. محیط زیست،کمک به مدیریت بحران، تمرکز بر حل چالش های مدیریتی، امنیتی و ترافیکی اداره شهرها از محورهایی است که در تبیین اهداف میان مدت و بلند مدت و استفاده از فناوری های نوین مورد توجه سیاستگذاران و دست اندرکاران قرار گرفته است[16 .[بر اساس تجربیات جهانی در خصوص دست یافتن به اهداف توسعه ی شهرهای هوشمند، باعث شده ضرورت های شناسایی عوامل موثر برای رسیدن به این اهداف به صورت طرح های میان مدت و بلند مدت توسط مدیران شهری تبیین و اجراء شوند.برای دست یافتن و توسعه ی شهر هوشمند نیازمند امکانات هوشمند هستیم، از جمله این امکانات: اقتصاد هوشمند، زیرساخت و ارتباطات هوشمند، حمل و نقل شهری هوشمند، انرژی هوشمند، دولت هوشمند، امنیت هوشمند، سلامت هوشمند، کسبوکار هوشمند و حتی شهروند هوشمند می باشد.در این خصوص شهرها به عنوان یک کلان سیستم درنظر گرفته می شوند و هر شهر از اجزایی به نام زیرسیستم تشکیل میگردد و این زیر سیستم ها، در حقیقت همان سازمان ها، صنایع، مردم و دیگر مولفه های شهری هستند که در راستای رسیدن به هدف نهایی که همان توسعه ی اقتصاد پایدار شهری است به صورت منظم و یکپارچه در ارتباط و تعامل هستند. پر واضح است در سایه چنین نگاه سیستمی و یکپارچه به شهر به عنوان یک کلان سیستم و با در نظر گرفتن سازمان ها و صنایع مستقر در هر شهر به عنوان اجزای تشکیل دهنده شهر و همچنین با ارتباط منظم و یکپارچه ی مجموعه ها و مولفه های شهری به عنوان زیر سیستم های کلان سیستم شهری است که توسعه ی علمی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هوشمند در هر شهر و در نهایت در هر کشوری اتفاق می افتد@12.> به منظور ایجاد نگاهی یکسان به نقش دولت ها در انتقال دانش و فناوری در شهر هوشمند ، لازم است ابتدا ابزارها ومسیرهای توسعه ی آن شناسایی شوند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، شهر الکترونیک ، دولت هوشمند ، شهر پایدار ، جامعه شبکه ای