الگو سازی میدان شهری ایرانی اسلامی نمونه موردی میدان امام حسین

تشنه کامی شهرهای ایرانی امروز به هویت، یکی از واقعیتهای محسوسی است که در پی ولع تجربه مدرنیته که از نه دهه پیش آغاز شد،بروز کرده است. ابتلایات ناشی از ماشینیسم که بر تضعیف بنیادهای زیست اجتماعی دامن میزند، حضور پیاده در فضای شهری را و کمرنگو زمینه حضور سواره را قوت بخشیده است؛ از این رو، عمده گره های شهری در قالب فلکه ها به وجود آمده و میدان ها قربانی این تحول شده اند. سازمان فضایی شهر ایرانی پس از اسلام به گونه ای بنیادین متفاوت از شهر قبل از اسلام شکل می گیرد. این تفاوت که ناشی ازبینش و فهم جدید مسلمانان نسبت به جامعه و نقش افراد در آن است، سازمان متفاوتی از شهر را که دارای تفاوتهای بنیادی و ماهیتی با آنچه در ایران باستان به عنوان شهر خوانده می شد، دارد.بنابراین در این تحقیق با ارزیابی الگو های اسلامی میدان امام حسین(ع) بر پایهمولفه های سازنده فضای شهری با رویکرد ایرانی اسلامی پرداخته است. روش تحقیق پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع، از نوع - کیفی و بر اساس هدف از نوع ارزیابی بوده و رویکرد آن ارزیابی وضع موجود بر پایه تحلیل محتوای داده های به دست آمده از دو روشمیدانی و تاریخی است. با توجه به معیارهای ارزیابی در نظر گرفته شده، نتایج پژوهش نشان در این میدانهای الگوی مبتنی بر نفی طبقات اجتماعی، برابری حقوق شهروندان، طبیعت پسندی و اهمیت زندگی جمعی با ویژگی هایی چون تداوم هویت تاریخی، رعایت ویژگی های اقلیمی و زیبایی شناسی ایرانی توانست الگویی جدید را به جهان عرضه کند که در عین اشتراک سازمان فضایی آن، با شهر و فضاهای شهری مسلمانان در نقاط دیگر جهان، دارای ویژگی های اختصاصی شهر اسلامی ایران نیز شناخته شود