عوامل ایجاد حس تعلق در فضای آموزشی نوجوانان

شکوفایی، خلاقیت و نوآوری سه واژه ارزشمند هستند که پیشرفت هر کشوری مدیون همین عوامل است. دانش آموزان آینده سازان جامعه می باشند به همین دلیل تلاش برای شکوفایی استعداد و ایجاد انگیزش برای یادگیری آنها از اهداف اصلی آموزش و پرورش است. فراد تقریبا یک پنجم عمر خود را در محیط های آموزشی هستند، تحقیقات نشان داده که کیفیت فضای معماری در محیط یادگیری از عوامل بسیار مهم بر یادگیری دانش آموزان میباشد. در نظام تعلیم و تربیت امروزی فضای آموزشی یک فضای خشک و بی روح نیست بلکه عاملی زنده و پویا است و دانش آموزان تنها تحت تاثیر کلام معلم نیستند چراکه رعایت استانداردها، شاخصه های کیفی و توجه به نیازهای روحی کاربران از عوامل مهم بالا بردن کیفیت فضای یادگیری هستند. هدف اصلی این پژوهش تقویت حس تعلق در نوجوانان به فضاهای آموزشی وکمک به آنان از لحاظ روانشناختی در ایجاد وابستگی به محیط است و همچنین تامین نیازهای فیزیکی و محیطی مناسب با روحیه وشرایط نوجوان با توجه به ویژگی های خاص کالبدی و فضایی مرکز آموزشی می باشد. به نظر می رسد ایجاد حس تعلق در فضاهای آموزشی به خصوص در سنین نوجوانی موجب تقویت یادگیری و ایجاد انگیزش در مدرسه می شود و همچنین تاثیر مثبتی در علاقه مندی به ماندن در محیط دارد. با بررسی در مطالعات روانشناسی می توان به این مهم دست یافت که توجه به جزییات معماری مثل بافت مصالح ، رنگ، نور و ... می تواند در ایجاد حس تعلق به کالبد بنا تاثیر گزار باشد. در این مقاله روش تحقیق، توصیفی تحلیلی از نوع مطالعه موردی می باشد و گردآوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای،اسنادی و میدانی و مقالات معتبر منتشر شده در نشریات معتبر علمی و از منابع دیجیتال بهره برده شده است. و همچنین از مشاهده محیط نیز جهت تکمیل اطلاعات و شناخت الگوهای جاری رفتار در محیط استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، دانش آموز ، حس تعلق ، فضای آموزشی