بررسی ابعاد پایداری سامانه بام های سبز

قرن بیست و یکم را می توان قرن چالش های زیست محیطی نامید. فعالیت های انسانی و افزایش چشمگیر جمعیت شهری رشد قابل ملاحظه ای کرده است. چنین رشد فزاینده ی جمعیت شهری مسیله ی گسترش سکونتگاهها، تخریب زمینهای زراعی، کاهش فضای سبز شهری و به تبع آن افزایش تغییرات گسترده آب و هوایی، گرم شدن تدریجی محیط، تنزل شدید کیفیت و سبک زندگی بشری و بحران های انسانی و اجتماعی را به دنبال داشته است. توجه به بام های سبز به عنوان یکی از راهکارهای مدرن حفظ محیط زیست شهری در مقیاس محلی، با توجه به مزایای زیست محیطی چون: تصفیه هوا، کاهش آلودگی صوتی، مصرف انرژی، اثرات جزایر حرارتی شهرها و ... به عنوان تلاشی در راستای پایدار کردن شهرها ضروری به نظر می رسد. در تحقیق حاضر با استفاده از اسناد و مطالعات کتابخانه ای به عنوان روش جمع آوری اطلاعات و روش توصیفی – تحلیلی و مدل تحلیل سلسله مراتبی (A.H.P) به عنوان روش و مدل تحلیل اطلاعات گردآوری شده میزان و سطح تحقق پذیری ابعاد پایداری بام های سبز به عنوان یکی از راهکارهای مدرن حفظ محیط زیست شهری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله بیانگر آنست که با توجه به سطح نسبتا عالی از میزان تحقق پذیری توسعه پایدار شهری سامانه ی بام های سبز، در صورت اجرا و نگهداری سامانه ی بام های سبز در سطحی مناسبی از ساختار کالبدی – فضایی محیط زیست شهری، این سامانه به سهم خود می تواند زمینه ساز تحقق توسعه پایدار شهری باشد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست شهری ، بام سبز ، شهر پایدار ، توسعه پایدار شهری