بررسی آزمایشگاهی اثر طرح اختلاط در نفوذپذیری روسازی نفوذپذیر(آسفالت متخلخل)

مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز یکی از انواع مخلوط هایی هستند که در روسازی های آسفالتی استفاده می شوند و افزایش نفوذ پذیری و کاهش صدای چرخ از ویژگی های اصلی می باشد. کاربرد متداول این مخلوط ها در روسازی های آسفالتی به این صورت است که آب باران به درون آسفالت متخلخل که بر روی یک لایه ی آسفالت با دانه بندی توپر قرار دارد نفوذ کرده و سپس به کناره های راه زهکش می شود. کاربرد دیگر این مخلوط ها که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته روسازی های نفوذ پذیر است که سازه روسازی به آب روی سطح اجازه می دهد که آزادانه از داخل آن نفوذ کرده و به لایه های زیرین نفوذ کند.در این پژوهش سعی بر آن است با توجه به کاربرد دوم مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز یعنی روسازی آسفالتی نفوذ پذیر،نقش طرح اختلاط بر میزان کاهش نفوذ پذیری لایه ی روسازی، مورد بررسی قرار گیرد.در این روسازی لایه ی بالایی از مخلوط آسفالت متخلخل تشکیل شده و لایه های زیرین دارای نفوذ پذیری بالا می باشند. بنابراین آب جمع شده روی سطح روسازی ناشی از باران به داخل روسازی و سپس خاک بستر نفوذ می کند. به دلیل آنکه سطح رویه ی این نوع روسازی از جنس آسفالت متخلخل بوده و از لحاظ کاربردی اهمیت اصلی به جهت نفوذپذیری دارد ، طرح اختلاط مورد استفاده در این سطح مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی های انجام شده ، این نتیجه حاصل شده است که تخلخل موثر در کنار حداکثر اندازه اسمی ، از عوامل بسیار مهم برای نفوذپذیری در طرح اختلاط روسازی است. همچنین استفاده از فیلر معدنی نسبت به سیمان موجبات افزایش نفوذپذیری به میزان 4 تا 7.5 درصد برای انواع دانه بندی خواهد داشت.مساله بسیار مهم در رابطه با این نوع روسازی میزان باربری این روسازی در شرایط مختلف ترافیکی است. همچنین عمده خرابی های این روسازی ترک های طولی و شیار شدگی می باشد.

کلیدواژه ها:

مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز ، روسازی های نفوذ پذیر ، آسفالت متخلخل ، طرح اختلاط روسازی