هویت و سزندگی در فضای شهری

شهر بزرگترین نماد تمدن بشری است که بشر آن را برای امنیت و آسایش خود بنا نموده است. شهر تنها یک سکونتگاه نیست، بلکه آبادی است که روح اجتماع در آن دمیده شده است و از آن هویت می گیرد هویت شهری، هویت جمعی است که با تبلور عینی در فیزیک و محتوای شهر معنادار می شود و به واسطه ایجاد تداعی خاطرات عمومی در شهروندان وتعلق خاطر، شهرنشینان را به سوی شهروند شدن هدایت می کند. پس هرچند که هویت شهر خود، معلول فرهنگ شهروندان آن است؛ لیکن فرآیند شهروند سازی را تحت تاثیر قرارمی دهد.امروزه استانداردگرایی در طراحی فضاها و ساختمان ها، تکنولوژی به کار رفته در ساخت و سازها و نوع مصالح به کار رفته و در نتیجه شباهت بیش از اندازه ی شهرها و فضاهای شهری با یکدیگر، سبب گردیده است که مردم نسبت به محله و محله زندگی خود احساس تعلق کم تری داشته باشند و به واسطه ی همین بی هویتی ست که امروزه بیش ترازقبل شاهد جابه جایی افراد یک محله به محله ای دیگر و حتی از شهر و کشور خود به شهر و کشوری دیگر هستیم؛ درحالی که در بافت های تاریخی به جا مانده از دوره های قبل، خصوصیات منحصر به فرد تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و کالبدی در کنار رویدادهای خاطره انگیز و حوادثی که موجب تمییز مکانی از مکان دیگر می شوند و فضاها و خاطرات جمعی همگی در هویت بخشی به شهر و محله موثر بوده اند. این نوشتاربرگرفته از پژوهشی میباشد که در جهت شناسایی عوامل موثر بر سر زندگی فضاهای شهری و ایجاد یک فضای شهری سرزنده وباهویت انجام گرفته است. در این پژوهش اهمیت عوامل سزرندگی در طراحی فضای شهری در محله سنگ تراش ها ونقش آن بر کیفت زندگی ساکنان و پایداری این محله مورد بررسی قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، هویت ، فضای شهری ، زیست پذیری ، فعالیت ، محله سنگ تراشها