ارزیابی نقش آسایش محیطی پیادهراه بافت مرکزی شهر رشت بر میزان رضایتمندی وهویتمندی شهروندان، در نخستین پروژهی بازآفرینی شهری در ایران

شهر رشت با افتتاح نخستین پروژهی ملی بازآفرینی بافت فرهنگی تاریخی5 ایران، با تحولی کالبدی- فضایی در بافت مرکزی خود مواجه شد. در راستای ضرورت پرداخت به نتایج حاصل از این پروژه با گذشت بیش از یک سال از اتمام اجرای آن، پژوهش حاضر به ارزیابی نقش آسایش محیطی پیادهراه بافت مرکزی شهر رشت بر میزان رضایتمندی و هویتمندی شهروندان میپردازد. اهداف اصلی این پژوهش شامل تعیین سطح میزان آسایش محیطی پیادهراه بافت مرکزی و نقش آسایش محیطی بر افزایش رضایتمندی شهروندان است. همچنین اهداف دیگر پژوهش، تعیین میزان رضایتمندی شهروندان و تعیین نقش آسایش محیطی در پیادهراه بافت مرکزیبر افزایش هویت شهری شهروندان است. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به گونهی تحلیلی- توصیفی و از نوع توسعهایاست. جامعهی آماری پژوهش شهروندان رشت هستند که مطابق سرشماری 1390 ،639951 نفر میباشند. با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونهی تحقیق 380 نفر محاسبه گردید و در سطح 5 منطقهی رشت متناسب با جمعیت هر منطقه پرسشنامههای مربوطه توزیع شده است. مطابق نتایج به دست آمده به ترتیب آسایش نور، آسایش محیطی، آسایش نمادی و آسایش دیداری بررضایتمندی شهروندان تاثیر گذاشته است. آسایش محیطی و رضایتمندی شهروندان از پیاده راه بافت مرکزی شهررشت بر اساس گویههای تجمیع شدهی طیف لیکرت در سطح متوسط است. بین ابعاد آسایش بصری و محیطی و رضایت مندی و هویتمندی در سطح 95 %رابطهی معنیدار وجود دارد و آسایش دیداری داری قویترین ارتباط است. همچنین میزان رضایت زنان از پیادهراه بیشتر است. از سوی دیگر شهروندان، 2/25درصد مجسمهی میرزا کوچک ،5/21درصد ساختمان ساعت، 1/17درصد حضور مردم و جمعیت،8/11درصد نمایی کلی از پیاده راه و 5/11درصد حوض روبروی ساختمان ساعت را به عنوان شاخصترین عنصری پیادهراه عنوان کردهاند. در نهایت نتایج نشان میدهد که اقدامات صورت گرفته در راستای پیادهراهسازی بافت مرکزی شهر رشت موجب ارتقای هویت شهروندی شده است.

کلیدواژه ها:

پیادهراه بافت مرکزی شهر رشت ، بازآفرینی شهری ، آسایش محیطی ، رضایتمندی ، هویتمندی