ادراک محیط از منظر روانشناسی کودک

کودکان به سبب محدودیتهای جسمی و روانی خود در قیاس با بزرگسالان، تاثیرپذیری بیشتر و عمیقتری از محیط داشته و در عوض تاثیرگذاری کمتری دارند. به این ترتیب بیش از بزرگسالان اجبارا0 تابع شرایط محیطی هستند. کودکان تاثیرپذیرترین گروه نسبی جامعه را تشکیل میدهند و در حساسترین و مهمترین سالهای زندگیشان یعنی زمانی که پایههای رشد شخصیتی- ذهنی- جسمی و اجتماعی آنها شکل میگیرد تا زمانی که وارد شهر میشوند، نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند و این امر مستلزم ایجاد فضایی درخور درک و فهم آنان است. دنیای ذهنی کودکان موجب پدیدآمدن توقعات خاصی در ذهن کودک در طراحی میشود که در صورتی به آنها پاسخ ندهد کودک نمی تواند برای مدت طولانی با محیط درگیر شود و در آن فعالیت کند ما در این مقاله که به روش تحلیلی- توصیفی جمع آوری شده سعی داریم با بررسی مسایل مربوط به کودکان و استفاده از روانشناسی کودک دریابیم که چگونه میتوان بستر مناسبی را برای درک بهتر کودکان از محیط شهری ایجاد کرد. نتایج پژوهش حاضر راهبردی موثر جهت تدریس الگوهای طراحی محیط پاسخگو برای نیازهای کودکان به عنوان یکی از اصول طراحی پایدار است. بنابراین با بررسی مبانی دانش روانشناسی محیط، محیطی به وجود آید که پاسخگوی نیازهای جسمی و عاطفی کودک بوده و در افزایش خلاقیت کودک موثر باشد.