مروری برمسیریاب های نوری در شبکه بر تراشه نوری

امروزه تراشه های چند هسته ای، یک راه حل کارا برای افزایش توان پردازشی سیستم های کامپیوتری هستند. پیشرفت تکنولوژی،افزایش تعداد هسته ها و کاهش اندازه ترانزیستورها را در پی دارد. در تراشه های چند هسته ای، ارتباطات بین هسته ها یک چالشاساسی است. ارتباطات نوری به عنوان راهکار ارتباطی تراشه ارایه شده است. مسیریاب ها، از مهمترین اجزای شبکه های نوریمی باشند. برخی از پارامترهای مطلوب در طراحی مسیریاب نوری، اتلاف کم، کاهش توان مصرفی و عدم انسداد است. مسیریاب هاینوری ارایه شده بر مبنای ریزحلقه های تشدیدگر و یا تداخل سنج های ماخ- زندرهستند. ریزحلقه های تشدیدگر نسبت بهتداخل سنج های ماخ- زندر ناحیه مصرفی و توان مصرفی کمتری دارند، اما پهنای باند کمتری ارایه می کنند. با کاهش تعداد عناصر سوییچینگ و تقاطع های موج بر در طراحی مسیریاب غیرانسدادی، مسیریاب بهبود یافته خواهیم داشت. از منظر دیگر می توانمسیریاب های نوری را به دو دسته مسیریاب های نوری عمومی و مسیریاب های نوری خاص منظوره تقسیم کرد. مسیریاب های نوریخاص منظوره با در نظر گرفتن الگوریتم مسیریابی خاصی، حین طراحی سفارشی سازی می شوند. طراحی انواع مسیریاب های نوریعمومی و خاص منظوره، مبتنی بر ریزحلقه تشدیدگر یا تداخل سنج ماخ- زندر، به همراه بررسی برخی از پارامترهای آنها در ادامه آمده است.