نقش صنعت گردشگری روستایی در توسعه پایدار جوامع محلی

گردشگریروستایی ابزاری مهم برایافزایشدرآمد و اشتغال جوامع محلی در روستاهاست که میتواند در توسعهاجتماعی و اقتصادیروستاها یاریرسان باشد. دستیابی به توسعه خوب در گردشگریروستایی، مستلزم ساختار سازمانی مناسب، برنامهریزی آموزش نیرویانسانی، تنظیم مقررات برای گردشگری و افزایش سرمایهاست؛ همچنین اعمال یک مدیریتدولتی مناسب و هماهنگی قوی بین بخش دولت ی و بخش خصوصی برای نیل به گردشگری پایدار روستایی، نقش مثمرثمری دارد. پنج عاملی که در توسعه صنعت گردشگری روستایی مهم هستند ، عبارتند از: زیر ساختها، مدیریت، برنامهریزی، آموزش و پرورش و تحقیق. این مقالهبا هدف مرور مبانی نظری گردشگریروستایی، دیدگاهها، رویکردها، امتیازها و محدودیتهای گردشگری روستایی و تاثیرهای مثبت و منفی آن بر جوامع محل ی انجام شده است . روش پژوهش توصیفی و شیوهگردآوری اطلاعات کتابخانهای است. از محتوای مقاله چنین نتیجهگیری شده است که گردشگری روستا یی مکمل ی برا یاشتغال روستاییان، بهبود سطح زندگی، ارتباط بیشتربا دنیایخارج از روستا، فرصتی برایکسب تجربه از گردشگران و افزایش توانمندیها یخود، پیشرفتدر زمینههای علمی، اقتصادی و اجتماعی و مانند آن است، با وجود این،گردشگریروستایی اثرهای منفی گوناگونی نیزبررویجوامع محلی و محیط زندگی روستاییان میگذارد، از جمله موجب ایجاد ناهماهنگی در جهانبینی جوانان روستایی، افزا یش انتظار از زندگ ی بدون توجه به منابع، بیتوجهی گردشگران به اعتقادات جوامع محلی و مانند آن میشود. به هم ین خاطر ، برا ی نی ل به پا ی داری صنعت گردشگریروستایی ایجاد موازنهای بین اثرات مثبت و منفی آن در جوامع روستایی لازم است.