رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه اختلالات شخصیت با عوامل حمایت کننده فردی خودپنداره و عزت نفس در دانش آموزان دبیرستانی استان آذربایجان غربی

مقدمه: اصطلاح طرحواره برای اولین بار توسط آدلر در سال 1929 به کار رفت. طرحوارههای ناسازگار اولیه درشکلگیری و گسترش بسیاری از مشکلات روانشناختی هم چون اختلالهای شخصیت، افسردگی مزمن و اختلالهای اضطرابی نقش دارند(یانگ، 1384؛ پلتز و همکاران، 2002؛ ماسون و همکاران، 2005 .(یانگ (1990 (استدلال میکند کهطرحوارههای ناسازگار اولیه باعث تحول و رشد اختلال شخصیت میشوند. این طرحوارهها ممکن است در دوران اولیه کودکی از طریق تجارب منفی با افراد مهم زندگی به وجود آیند. روش پژوهش: جامعه آماری و نمونه مورد مطالعه: از بین دانشآموزان مقطع دبیرستانی که در نیمسال دوم سال تحصیلی 88 - 1387 در یکی از مدارس سطح استان به تحصیل اشتغال داشتند400 دانشآموز دبیرستانی بر اساس روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و آزمونهای شناخت درمانی اختلالات شخصیت و فهرست عوامل حمایت کننده فردی بر روی آنها اجرا شد. یافتههای پژوهش: با توجه به نتایج رگرسیون گام به گام متغیرهای محرومیت عاطفی (3 درصد)، ایثار (5 درصد)، آسیبپذیری (6 درصد)، گرفتاری (7 درصد)، شرم و نقص (8 درصد) و بیاعتمادی (10 درصد) خود پنداره را در دانشآموزان دبیرستانی تبیین میکنند. و همچنین شرم و نقص (5 درصد) و محرومیت عاطفی (8/7 درصد) واریانس عزتنفس را در دانشآموزان دبیرستانی تبیین میکنند. بحث و تفسیر: تغییر در عزتنفس دختران و پسران بستگی به جامعهای دارد که در آن زندگی میکنند و همچنین شرایط تحصیلی و اجتماعی و اقتصادی و سنی که آزمون بر روی آنها اجرا شده است که همهی آنها میتوانند تاثیرات عمیقی بر عزتنفس و خود پنداره داشته باشند. در ادامه به محدودیتهای پژوهش اشاره و پیشنهاداتی در این زمینه ارایه شد.