اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی براساس فرهنگ ایرانی بر تمامیت خواهی زوجی زنان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی براساس فرهنگ ایرانی بر کاهش تمامیتخواهی زوجی زنان است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون س پسآزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنانمتاهل مراجعه کننده به سراهای محله منطقه یک شهر تهران در پاییز و زمستان 1395 تشکیل میدهند. که به صورت فراخوان، از طریق نصب آگهی، در سراهای محله، افرادی که نمره بالاتر از میانگین همان گروه را در پرسشنامه تمامیتخواهی زوجی کسب کردند و با توجه به ملاکهای ورود و خروج به گروه نمونه، تعداد 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 10نفر). برای سنجش تمامیتخواهی زوجی از مقیاس تمامیتخواهی زوجی (DAPS (که دارای 26 سوال است، استفاده شد. گروه آزمایش وکنترل در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با استفاده از ابزار ذکر شده، مورد سنجش قرار گرفتند. آموزش خودمتمایزسازی براساس فرهنگ ایرانی به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل واریانس آمیخته نشان داد که آموزش خومتمایزسازی براساس فرهنگ ایرانی باعث کاهش معنیدار نمرات ناهمخوانی (یکی از مولفههای تمامیتخواهی) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است و اثرگذار بوده (01/0 < P ،(همچنین این آموزش باعث کاهش معنیدار نمرات استانداردهای بالا (یکی دیگر از مولفههای تمامیتخواهی) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشده است و اثرگذار نبوده است (01/0

خودمتمایزسازی توانسته است به کاهش تمامیتخواهی نابههنجار زنان کمک کند.

کلیدواژه ها:

خودمتمایزسازی ، تمامیتخواهی زوجی