مدیریت اقتضایی مسیر اثربخشی در تمرکززدایی نظام برنامه درسی

یکی از بحثهای عمده نظام تعلیم و تربیت دنیا تمرکز و تمرکزدایی در نظامهای آموزش و پرورش است، نگاه ایستا و غیر قابل انعطاف به نظام برنامه درسی کنونی از اثربخشی و کارآیی لازم برای آموزش و پرورش برخوردار نیست. بررسی ارای اکثر علمای تربیتی این دیدگاه را نشان میدهد. هدف از پژوهش حاضر این است که مدلی اراه دهیم که بانگاهی پویا و با درنظر گرفتن مقتضیات محیطی برای پیمودن نظام برنامه درسی در راه تمرکز و عدم تمرکز مسیر اثربخشی را مشخث کند. در این مدل تمرکز و عدم تمرکز فی نفسه بد یا خوب در نظر گرفته نشده است، بلکه مقتضیات محیطی است که مناسب یا نامناسب بویدن درجه تمرکز و عدم تمرکز را مشخص می کند. پژوهش حاضر از نوع کیفی می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات مشاهده، مصاحبه و مطالعه ی کتابخانه ای است. در این بحث ابتدا مدلهای ارایه شده توسط ایزدی و مهر محمدی بحث شده، سپس مدل پیشنهادی تحت عنوان مدیریت اقتضایی مسیر اثربخشی برای برنامه درسی ارایه شده است البته در این مدل برای داشتن نگاهی پویا جهت تمرکز زدایی برنامه ی درسی از نمودار مسیر اثربخشی مدد جسته ایم، به گونه ای که درجات مرکز و عدنم تمرکز را به صورت یک پیوستار در محور x ها و شرایط محیطی را روی محور y ها قرار داده شده است. سپس با در نظرگرفتن مقتضیات محیطی درجاتی از تمرکز و عدم تمرکز مشخص شده، به طور کلی با توجه به ویژگی های این دو تمرکز و عدم تمرکز مقتضیات محیطی مسیر اثربخشی که نظام برنامه درسی برای رسیدن به اهداف خود باید ان را بپیماید پیشنهاد شده است.