کاربست نظریه بنیانی در شناخت دانش بومی

دانش بومی به مجموعه ای از داشته ها، مهارتها، ارزشها و باورها ابزارها و روشهای یک گروه اجتماعی یا ملتی گفته می شود که در زمینه های گوناگون زندگی از طریق تجارب و تایید نسلهای متمادی به ارث رسیده است و کاربرد صحیح آن می تواند منجر به توسعه درون زا، که در واقع توسعه منطبق با فرهنگ مردم و محیط آن جامعه می باشد شود. از این رو مقاله حاضر به شناسایی یکی از مهمترین رویکردهای روشی نوین در عرصه تحقیقات اجتماعی و جایگاه آن در شناخت دانش و ارزشهای بومی می پردازد. نظریه بنیانی این قابلیت را دارد که بجای آنکه به اثبات نظریثه های موجود بپردازد با شناخت واقعیت موجود در هر جامعه نظریه های جدیدی منطبق با آن جامعه خلق کند. اهتمام روش شناسی نظریه بنیانی بر تولید و ساخت نظریه از دل داده های موجود در جامعه مورد مطالعه است در این روش از رویکرد استقراییی استفاده می شود و محقق کار خود را با مشاهده و مصاحبه ها شروع می کند و سپس الگوها، مضامین، با مقوله های عام را پیش می نهد. پس از این مرحله ، به مدد روشهای تفسیری، نظریه ها، بدون پیش انگاشته های قبلی و تایید و رد انها تولید و ارایه می شود از این رو با توجه به ماهیت این نظریه می توان ان را به مثابه یک روش یا ابزار جهت شناخت ارزشها مهارتها و به طور کلی دانش بومی جامعه مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، تحقیق کیفی ، نظریه بنیانی ، روش مقایسه ای ، توسعه درون زا