نقد تطبیقی حکایتهای بهارستان جامی با داستانهای مینینمالیستی

تاکید و تمرکز فرمالیستها بر خلق فرمهای نو با کمک استراتژیهای کلامی، خالقان آثار ادبی را بیش از پیش به سوی مسایل مربوط به فرم و تکنیک کشاند. نویسندگان این عرصه با بهره مندی از شگردهای چون بی پیرایگی و سادگی زبان و مفاهیم غافلگیری به کارگیری تم جذاب، خلاصه گویی و کمال ایجاز و واقع گرایی به آفرینش گونه ای داستانی نایل شدند که بر مبنای فرم و ظرافتهای تکنیکی و بیان موضوع در کمترین حجم ممکن برای نفوذ به عمق آگاهی و عواطف خواننده خلق شد که به مینیمالیسم شهرت یافت. در برخی آثار کلاسیک نثر فارسی همچون بهارستان جامی، حکایتهای کوتاهی وجود دارد که در پنداشت بعضی پژوهشگران شباهتهای فراوانی با داستانهای مینیمال دارند و قابل انطباق با مشخصه های مینیمالیسم می باشند. این پژوهش با رویکردی توصیفی - تحلیلی وجوه تشابه و تفاوت حکایتهای کوتاه بهارستان جامی و مشخصه های مینیمالیسم را بررسی کردهاست و نشان داده است که به رغم نظر برخی از پژوهشگران حکایتهای کوتاه بهارستان جامی نه تنها با داستانهای مینیمالیستی کاملا قابل انطباق نیستند، بلکه در کنار شباهتهای ظاهری و صوری، تفاوتهای بارزی نیز میان آنها وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نقد تطبیقی ، مینیمالیسم ، حکایتهای مینیمال ، بهارستان جامی ، عبدالرحمن جامی