اثر بخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در کیفیت زندگی زوجین ناسازگار

مقدمه: بهنجاری و نابهنجاری جامعه در گرو شرایط عمومی خانواده هاست. اغلب مداخله ها و روش های زوج درمانی در صدد افزایش رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین ناسازگار می باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر کیفیت زندگی زوجین ناسازگار بود.روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان کلیه ی زوجین مراجعه کننده به بهزیستی شهر شیراز در سال 1390 تعداد 30 زوج که به صورت نمونه گیری در دسترس به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (15 زوج) و گروه کنترل ( 15 زوج) گمارده شدند.آزمودنی های گروه آزمایش 8 جلسه مداخله را دریافت کردند و آزمودنی های گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با مقیاس کیفیت زندگی36-SF جمع آوری گردید. داده های پژوهش باروش تحلیل کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزارSPSSنسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی باعث بهبود کیفیت زندگی به طور کلی می شود P<0/001 همچنین بین مولفه های عملکرد جسمانی، محدودیت جسمانی، تحمل درد، سرزندگی و نشاط، محدودیت عاطفی و هیجانی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت.P<0/001 اما اختلاف معناداری در مولفه های سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و سلامت روانی بین دو گروه وجود نداشت P> 0/05. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی،کیفیت زندگی زوجین را ارتقا می دهد .لذا تدوین برنامه های این گونه می تواند باعث افزایش بهزیستی و کیفیت زندگی زوجین ناسازگار گردد

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی ، کیفیت زندگی ، زوجین ناسازگار