توانایی پیش بینی ترجیحات تعامل بر اساس سبکهای یادگیریدانشجویان دورههای آموزش مبتنی بر وب

هدف پژوهش حاضر، بررسی امکان پیشبینی ترجیحات تعامل با سبکهای یادگیری دانشجویان دورههای آموزش مبتنی بر وب است. بدینمنظور، 120 نفر از دانشجویان مجازی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران با استفاده از نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس سبک یادگیری گراشا و ریچمن و مقیاسترجیحات تعامل پاسخ دادند. یافتههای بدست آمده با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج پس از تحلیل دادهها نشان داد که سبک مستقل، مشارکتی و وابسته بهترتیب بیشترین پیشبینی کننده تعامل یادگیرنده با رابط کاربر است. سبک مشارکتی و مستقل، بیشترین پیشبینی کننده تعامل یادگیرنده با محتوا بهدست آمد. همچنین سبک تشریک مساعی و مشارکتی بیشترین پیش بینی کننده تعامل یادگیرنده با مربی و در نهایت سبک مشارکتی بیشترین پیش بینی کننده تعاملیادگیرنده با یادگیرنده مشخص شد. بر اساس یافتههای بدست آمده میتوان نتیجه گرفت که بین برخی سبکهای یادگیری و ابعاد تعامل رابطه معنادار و مثبت وجود داد و قدرت پیش بینی کنندگی سبکهای یادگیری برای ابعاد تعامل متفاوت است. این یافتهها به طراحان دورههای آموزش مبتنی بر وب جهت تدارک فرصتهای مناسب برای برقراری تعامل یادگیرندگان با سبکهای متفاوت یادگیری بهمنظور دستیابی آنها به یادگیری و موفقیت کمک مینماید

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر وب ، آموزش مجازی ، تعامل ، ترجیحات تعامل ، سبکیادگیری