خودشناسی:در اندیشه دینی– فلسفی در مقایسه با روان شناسی تجربی

خودشناسی: از ن خستین و ضروری ترین پرسش های و جستجوها برای انسان است. دلیل این همه تاکید بر خود شناسی چیست این جستار با توجه به ضرورت و اهمیت موضوع بر آن است تا توجه به ابعاد وجودی انسان را از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار دهد. از آن جا که بررسی ابعاد وجودی انسان منتهی به خودشناسی می گردد و روان شناسی نیز که خود نوعی مطالعه عینی رفتار آدمی است می توان به این نتیجه رسید که از خودشناسی می توان به روان شناسی نیز راه پیدا کرد و از این طریق دیدگاه های مختلف و توجهات خاص دیدگاه ها، اعم دیدگاه های دینی –فلسفی و روانشناسی تجربی با یکدیگر قابل تطبیق و مقایسه است. در این رویکرد، دیدگاه های صدرالمتالهین، ابن عربی و انسان شناسی در قرآن با نگاه به انسان در مکاتب روانشناسی تجربی مقایسه شده است. نتیجه آن که خودشناسی حقیقی به ویژه در مباحث دینی در رابطه ی انسان با خالق هستی تبیین شده در حالی که روان شناسی تجربی با این موضوع چندان آشنا نیست. در عین حال روان شناسی تجربی با پی بردن به خلاء این موضوع توجه به ابعاد روحانی انسان رادر دستور کار خود قرار داده است.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، صدرالمتالهین ، ابن عربی ، قرآن ، روان شناسی تجربی