بررسی نقش آموزش الکترونیکی در حل مشکلات آموزشهای سنتی و استفاده از آن برای همگانی کردن امر تعلیم و تربیت در ایران

تلاش انسانها در قرن بیست و یکم برای کسب قابلیت های لازم برای زندگی که مملو از فناوری اطلاعاتی و ارتباطاتی است باید در جهت افزایش روزافزون دانش کاری و فناوری نوین باشد. مهمترین شاخص توسعه هر کشور، براساس میزان تولید، توزیع و مصرف اطلاعات در آن تعیین می گردد . آموزش الکترونیکی وسیله ای است که انسانها را در رسیدن به این هدف یاری میرساند. با استفاده از آموزش الکترونیکی میتوان خیلی سریع و راحت به "خودآموزی" پرداخت. در عرصه آموزش الکترونیکی میتوان فرصتهایی یافت که ارائه مفاهیم و مطالب درسی را با استفاده از امکانات کمک آموزشی دیداری و شنیداری پیشرفته، بسیار غنی و جذاب نمود. انعطاف پذیری این نوع آموزش، محیط آموزشی مناسبی را برای افرادی که به دلیل تعهدات شغلی یا شخصی قادر به شرکت کردن در یک کلاس رسمی نیستند، فراهم می آورد. در این شیوه آموزش با استفاده از فناوری روز در امر تعلیم و تربیت و بهره گیری از اساتید مجرب میتوان گام های موثری در زمینه آموزش همگانی و ارتقاء سطح دانش جامعه برداشت. با بهره گیری از ابزارهای فناوری نظیر اینترنت و انواع نرم افزارهای آموزشی، امکان برگزاری دوره های متنوع در سطوح مختلف به صورت مجازی و مطابق با استانداردهای آموزشی فراهم میگردد. با استفاده از امکانات شبکه، در هر زمان و هر مکان میتوان به مطالعه دروس پرداخت. با پیدایش آموزش الکترونیکی، دیگر نیازی به امکانات فیزیکی با هزینه بالا برای آموزش نیست و مشکل دسترسی به اساتید مجرب نیز حل میگردد، همچنین دسترسی به اطلاعات و امکان یادگیری رشته های مختلف علمی در حداقل زمان، میسر میباشد. در حین مطالعه نیز، امکان دستیابی به منابع اطلاعاتی بسیاری از طریق کتابخانه های دیجیتالی و سایتهای مختلف فراهم است. در این نوع آموزش، اساتید و فراگیران در تمام دنیا، از طریق شبکه میتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به بحث و کفتگو بپردازند. فراگیران با شرکت در فعالیتهای گروهی برای انجام تکالیف کلاسی و پروژه های داده شده، تشویق میشوند تا از خود کنجکاوی و ابتکار بیشتری نشان دهند و خلاقیت های خود را به منصه ظهور برسانند.در کشور ما به دلیل کثرت داو طلبان تحصیل در دانشگاه و بازماندگان از تحصیل در دوره های ابتدایی و متوسطه، نیاز به تربیت کادر آموزشی مدارس، ایجاد فرصت ادامه تحصیل برای کارمندان و تنگناهای اقتصادی،آموزش الکترونیکی می تواند کمک شایانی در جهت آشنایی با علوم و مهارتهای جدید، بوجود آوردن فرصتهای آموزشی و تکمیل برنامه های آموزشی مدرسه و دانشگاه باشد. اما قبل از هر عملی باید به رفع مسائل و مشکلات در خصوص توسعه آموزش الکترونیکی پرداخت. از عواملی که در ایران باعث محدودیت در توسعه و بهینه کردن آموزش الکترونیکی و ارائه این نوع آموزش در شکل پیشرفته می شود می توان به محدودیت در پهنای باند مخابراتی، عدم دسترسی به اینترنت و تجهیزات رایانه ای در شهرهای مختلف، عدم تدوین محتوای آموزشی و زیر ساختارهای مناسب این نوع آموزش اشاره کرد. همچنین مشکلاتی از قبیل شیوه ارزیابی فراگیران، آموزش دروس عملی، و یا نوع شکل گیری شخصیتی افراد تحت تعلیم این نوع آموزش از نظر ارتباطات اجتماعی و فنون همکاری، وجود دارد که با تدابیر خاصی، بایستی به رفع آنها پرداخت. هدف از این مقاله، بررسی مزایای آموزش الکترونیکی در کنار آموزش سنتی و ارائه راهکارهایی در خصوص حل مسائل و مشکلات این نوع آموزش در ایران است. امید است در آینده ای نزدیک با استفاده از آموزش الکترونیکی بسیاری از مشکلات آموزشی کشور مرتفع گردد و اهداف والای آموزش و پرورش و آموزش عالی در امر تعلیم و تربیت، محقق گردد.