ارزیابی کارایی مراکز 19 گانه آموزش و پرورش شهر تهران جهت تخصیص بهینه امکانات با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها

این مقاله در راستای ارزیابی کارایی مناطق 19 گانه اموزش پرورش شهر تهران انجام شده است و شاخص کارایی که بصورت ستاده به داده تعریف میشود به عنوان معیار کارایی مناطق 19 گانه اموزش و پرورش انتخاب شده است. در این تحقیق از مدلهای تحلیل پوششی داده ها که یک تکنیک مبتنی بر برنامه ریزی ریاضی میباشد به منظور ارزیابی کارایی نسبی واحد های تصمیم گیری مشابه که دارای داده ها و ستاده های چند گانه هستند برای ارزیابی کارایی مناطق اموزش و پرورش استفاده شده است.در پایان هم به تجزیه تحلیل حساسیت در برخی ابعاد مدل جهت تشخیص اینکه هر منطقه از کدام ورودی استفاده بهتر نموده و کدام خروجی منطقه در حد مطلوب میباشد و همچنین ارایه پیشنهادات برای تبدیل واحد های ناکارا به واحد های کارا، پرداخته شده است. بر اساس مدل ارایه شده در این تحقیق مناطق 15,14,11 ,10,9 ,6,4,3,2 مناطق کارا و بقیه مناطق ناکارا تشخیص داده شده اند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی کارایی ، مناطق نوزده گانه آموزش و پرورش ، مناطق کارا ، مناطق ناکارا