استفاده از مدیریت خشکی در کاهش آب مورد نیاز فضای سبز
محل انتشار: اولین کنفرانس بین المللی بحران آب
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,698
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICWC01_145
تاریخ نمایه سازی: 27 آذر 1387
چکیده مقاله:
بدون شک یکی از فاکتورهای مهم و کلیدی در پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی امروزی، فضای سبز و محیط زیست میباشد. فضای سبز در تولید اکسیژن، کاهش گرد و غبار هوا به خصوص در مناطق بادخیز، جلوگیری از فرسایش خاک و کاهش تبخیر شدید از سطح خاک مؤثر است. علاوه بر موارد ذکر شده، ایجاد فضاهای زیبا و دلنشین و همچنین فراهم آوردن آرامش روانی را می توان از دیگر مزایای فضای سبز نام برد. در این میان یکی از عوامل محدودکننده گسترش فضای سبز، کمبود منابع آب قابل دسترس میباشد. از طرف دیگر، گسترش فضای سبز فعلی برای دستیابی به استانداردهای جهانی سرانه فضای سبز شهری، موجب افزایش پوشش گیاهی موجود میشود که خود به معنی افزایش نیاز به منابع آب است، از این رو باتوجه به اقلیم خشک ونیمه خشک کشور و محدودیتهای تأمین منابع آب، لازم است راهبردهای مدیریت فضای سبز شهری به گونهای تغییر کند که سازگار با اهداف دراز مدت مدیریت شهری در طراحی، ایجاد و نگهداشت فضای سبز باشد. راهکارهای گوناگونی برای مواجهه شدن با این شرایط وجود دارد که از مهم ترین آن ها می توان به مدیریت منابع آب و آبیاری فضای سبز، انتخاب و کاشت گونههای گیاهی مقاوم به خشکی و مناسب با اقلیم منطقه، عملیات اصلاح خاک، هرس و کنترل علفهای هرز و مدیریت در توسعه فضای سبز نام برد. بر این اساس اجرای طرحهای جداسازی شبکه آب فضای سبز از شبکه آب شرب و تأمین آب فضای سبز از منابع آب غیرقابل شرب و پساب تصفیه شده در شهرها، پیگیری جدی در زمینه طراحی و اجرای سیستمهای آبیاری تحت فشار در فضاهای سبز و جایگزینی روشهای سنتی با بازده آبیاری پایین با روشهای آبیاری تحت فشار (قطرهای، بارانی، میکرو و ...) که از بازده بالایی برخوردار است، توصیه می شود. اعمال مدیریت بر زمان و شیوه آبیاری، بدین نحو که آبیاری فقط در هنگام شب انجام شود و آبرسانی با تانکر یا کانالهای خاکی تبدیل به سیستمهای انتقال آب با خطوط آبرسانی شود، افزایش دور آبیاری (فاصله بین دو آبیاری) با افزایش ظرفیت نگهداری آب و خاک با استفاده از کودهای دامی و آلی و ابر جاذب ها(هیدروژل ها و..) و همچنین انجام آبیاری به میزان کافی و آموزش نیروهای آبیار در فضای سبز و اعمال نظرات کارشناسی بر نحوه آبیاری، از دیگر مواردی است که در بخش اعمال مدیریت برمنابع آب و آبیاری فضای سبز باید به آن توجه شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد جواد امیری
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعت
جهانگیر عابدی کوپایی
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
علی ابراهیم زاده
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه شیراز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :