طراحی یادمان شهدای تهران با الهام از معماری ایرانی در راستای معماری هویت و دانش بنیان

در اکثر جوامعامروزی یادمانها، عناصر هویتی جامعه محسوب می شوند، اما بسیاری از یادمان ها ارتباط معنایی خود را به تدریج، با افراد جامعه از دست داده اند و نمی توانند بازدیدکنندگان یا مخاطبان را به پروسه ای از تولید معنا و ادارک برساند. در حالی که این بناها می بایست چنان ارتباط پویایی با مخاطب ایجاد کنند که علاوه بر ترویج فرهنگی اندیشه ای خاص، بر نقش تکوینی آنان در تکامل جامعه تاکید نمایند. طراحی محیط های یادمانی نیاز به شناخت دامنه گسترده ای از مسایل مربوط به انسان و زمینه های تاثیرگذار بر او دارد. تدوین راهکاری برای طبقه بندی و استخراج مسایل مربوط به طراحی این محیط ها به طراحان این امکان را می دهد که با دیدی وسیعتر به طراحی بپردازند. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا انتظارات و نیازهای اساسی و ریشه ای فرد و جامعه در برقراری ارتباطی فعال با یادمانها شناسایی شود. لذا نوشته ی پیش رو با مدنظر داشتن الگوهای نظری مطرح شده برای طراحی از جمله الگوی لاوسن در پی شناسایی و تدوین پارچوبی مفهیمی برای پاسخ به سوالات طراحان در مورد چگونگی طراحی بناهای یادمانی و انتقال مفاهیم مورد نظر مخاطب است.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، دفاع مقدس ، فرهنگ شهادت ، یادمان ، فضای شهری