جغرافیای حمل و نقل در ایران

ایران به لحاظ استقرار در محل اتصال قاره ای و نیز پهناوری سرزمینی و تکثر کشورهای اطراف که عموما به عنوان کش ورهای صادر کننده مواد خام و دریافت کننده کالاهای مصرفی و نیز کالاهای سرمایه ای می توانند به عنوان نقاط جاذب سفر تلقی شوند، مزایای گسترده ای را در متن اقتصاد حمل و نقل خود جای داده است. بهره مندی از شبکه جاده ای و ریلی در کنار بنادر اقیانوسی و بنادر در کنار این ویژگی، دارا بودن منابع انرژی و سوخت ارزان نیز از دیگر نقاط قوت حمل و نقل ایران درکلیه شقوق ارزیابی می شود. در کنار این مزایای آشکار و نهان و علیرغم نقاط مثبت منحصر بفرد ،حمل و نقل در ایران متناسب با توانایی های بالقوه خود توسعه نیافته و از ناکارامدی در رنج است و در این کنار اندک اندک از سایر بخش های اقتصاد ایران نیز مزیت زدایی می کند. گزارش ذیل شاید تنها مجموعه کاملی از برداشتهای آماری در شقوق مختلف حمل و نقل ایران در ابعاد داخلی و بین المللی باشد که در نگاهی مقایسه ای با دول مجاور میزان کارآمدی قیاسی را مشخص می کند.خلیجی مزایای غیر قابل انکاری را برای کشور ایجاد نموده است. در این پژوهش که به روش کتابخانهای گردآوری شده است به بررسی انواع روشهای حمل و نقل در ایران و مزیتهای هریک از این روشها نسبت به سایر روشها پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

جغرافیا ، حمل و نقل ، توسعه ، ایران