کاربرد سنجه های سیمای سرزمین در معرفی شهرهای کم کربن

گرم شدن کره زمین یک حقیقت مسلم است و تهدیدی اجتنابناپذیر برای زندگی در محیطزیست میباشد و با توجه به اینکه مناطق شهری مسیول اصلی افزایش انتشار گاز CO2 میباشند ، جامعه نیازمند انجام اقداماتی جهت کاهش انتشار گازهای گلخانهای دارد. از آنجایی که افزایش جمعیت، زمینه سازافزایش تقاضا برای سکونت و گسترش سریع مراکز فعالیت در حومهها می باشد در نتیجه، توسعه اراضی شهری ساخته شده منجر به تغییر در کارکرد و کاربری اراضی مناطق شهری میگردد که در این راستا الگوی توسعه شهری میتواند به صورت فشرده، پیچیده و مرکزیت شکل بگیرد. بنابراین تحلیلخصوصیات مکانی و ساختاری لکههای تشکیلدهنده سیمای سرزمین ازموضوعات مهم روز در تفسیر و مدلسازی تغییرات مکانی- زمانی می باشد. طی این فرایند از سنجه های سیمای سرزمین که الگوریتمهایی جهت کمیکردن خصوصیات مکانی لکهها، کلاس، یا کل سیمای سرزمین هستند استفاده میشود. باتوجه به رشد سریع شهرهای ایران و نقش بالقوه و مهم شناخت شکل شهری در توسعه پایدار شهری و کاهش انتشار CO2 ، ضرورت آشکارسازی و تعیین ارتباطبین شکل شهر و انتشار CO2 احساس میشود.در تحلیل های گذشته تاثیرات عوامل اقتصادی اجتماعی بر انتشار گازهای گلخانه ای در مناطق شهری مورد مطالعه قرار گرفته است، اما اطلاعات اندکی درباره نقش ساختار مکانی شهر و الگوی کاربری اراضی در رابطه با انتشار CO2 وجود دارد بنابراین درک چگونگی تاثیر مولفههای شکل شهر بر مصرف انرژی و اصلاح شکل شهر یکی از عوامل اصلی دستیابی به پایداری از طریق کاهش مصرف انرژی به- ویژه در بخش حملونقل و شکل گیری شهرهای کم کربن می باشد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، توسعه شهری ، شکل شهر ، پیچیدگی ، فشردگی