مروری بر حاشیه نشینی و مشکلات حاصل از آن در شهر تبریز

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 836

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WCCEAU01_202

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

حاشیه نشینی سبکی از زندگی شهری است که به طور معمول در حومه شهرها ، به صورت نامتعارف شکل می گیرد ونبود ضوابط قانونی در استقرار ابنیه و تاسیسات در این مناطق، امکان خدمات رسانی را برای جمعیت ساکن سلب کرده و از سویی نیز به دلیل تجمیع اقشار کم درآمد و مشکل دار در این مناطق، کانون های آسیب زا و پرخطر اجتماعی در آنتمرکز می یابد. پدیده حاشیه نشینی در ایران بعد از وقوع اصلاحات ارضی بوجود آمد. با توجه به اینکه اقتصاد متکی بر کشاورزی نتوانست جوابگوی نیاز واقعی روستاییان و ساکنان دهستان های بزرگ و کوچک باشد، موج مهاجرت روستاییانبه شهرهای بزرگ آغاز شد و بعد از انقلاب نیز این پدیده ناموزون با سرعت بیشتری منجر به زایش نواحی حاشیه ای در اغلب مناطق کشور بخصوص در شهر تبریز گردیدد. حاشیه نشینی مسیله ای تک بعدی نیست که با تغییر کاربری یا جابجایی ساختمانها قابل حل شدن باشد. ابعاد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی حاشیه نشینی آن را به مشکلی تبدیل کرده است که جز با یک عزم ملی قابل حل شدن نخواهد بود و در این میان نشانه روی انگشت اتهام به سوی نهادی خاص مانند شهرداری ها چیزی جز ارجحیت دادن حاشیه ها بر متن که همانا حل کردن معضل حاشیه نشینی است نمی باشد. مقاله حاضر بصورت توصیفی بوده و روش تحقیق بصورت کتابخانه و میدانی بوده است.

نویسندگان

علی جعفری

دانشجوی مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران