بررسی آزمایشگاهی و عددی ظرفیت باربری و ضریب اندرکنش دیوار حایل مسلح
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 476
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IRCIVIL01_187
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
چکیده مقاله:
شکلپذیری دیوار های حایل بتنی بدلیل افزایش ارتفاع یکی از مسایل مهم در مورد نشست سازه های روی این دیوارها می باشد. ترکیب تسمههای فولادی و خاکریز دانهای با کیفیت بالا به همراه پانلهای بتنی در گذشته به عنوان یک تکنیک موفق خاک مسلح بکار گرفته میشد، تا زمانی که مصالح پلیمری برای مقابله با خوردگی معرفی شدند. در ابتدا سختی کمتر و تمایل به خزش در قابلیت کاربرد آنها در دیوارهای خاکی مسلح تردید ایجاد کرد، اما در حال حاضر دیوارهای مسلح با ژیوسنتتیکها با قابلیت هزینه کمتر و ساخت آسان در سراسر دنیا کاربرد دارد. در مهندسی ژیوتکنیک اندرکنش بین خاک و ژیوسینتتیکها، از بیشترین اهمیت در کاربرد این مصالح به عنوان مسلح کننده بر خوردار است. مکانیزم اندرکنش خاک – ژیوسینتتیک بسته به نوع و خصوصیت ژیوسینتتیک و خاک میتواند بسیار پیچیده باشد. برخی از ژیوسینتتیکهایی که به عنوان مصالح تسلیح بکار برده میشود، می توانند به دلیل خصوصیات هندسی و رفتار وابسته به زمان و یا وابسته به نرخ کرنششان به این پیچیدگی بیافزایند. بنابراین به منظور پیشرفت و فهم بهتر اندرکنش خاک – ژیوسینتتیک، آزمایشهای متفاوت و آنالیز های تیوری متفاوت در سال های اخیر بوجود آمدهاند. تعیین ضریب پیوستگی برای ژیوگریدها تنها از طریق تست pull out ممکن میباشد. هدف از این تحقیق، بررسی آزمایشگاهی ظرفیت باربری خاک مسلح دیوار حایل و تخمین ضریب اندرکنش دیوار حایل مسلح است. نتایج نشان دادند که برای خاکریز مسلح شده در عمق، ناحیه برش خورده دارای گوه عمیق تر و با حجم بزرگتر نسبت به حالت غیرمسلح بوده و استفاده از ضریب ثابت در مدلسازی اندرکنش خاک-ژیوگرید، منجر به تغییر شکلهایی کمتر از میزان حقیقی آن شد و همچنین افزایش تعداد لایههای مسلح کننده، با کاهش تغییرمکان دیوار و با افزایش نسبت باربری پی نواری همراه بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رسول حسام پور
دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران، گرایش خاک و پی، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج
آرش توتونچی
استادیار، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت