استفاده از نانو مواد تغییر فاز دهنده در سیستم های ذخیره انرژی حرارتی

در سال های اخیر با توجه به آلودگی های زیست محیطی ناشی از مصرف بیش از حد از سوخت های فسیلی به دلیل گسترش صنایع و شهرها و قوانین بازدارنده در استفاده بیش از حد از این سوخت ها ، باعث شده است تا در جهت کاهش مصرف سوخت های آلوده کننده ، افزایش بازدهی سیستم های انرژی و همچنین استفاده بیشتر از منابع جدید و تجدیدپذیر انرژی به خصوص انرژی حرارتی از روش های نوین استفاده کنند. یکی از این روش های نوین ، استفاده از سیستم های ذخیره کننده انرژی حرارتی است. سیستم های ذخیره سازی انرژی حرارتی پتانسیل لازم برای صرفه جویی در مصرف انرژی را که سبب کاهش اثرات منفی مصرف انرژی بر روی محیط زیست می شود را فراهم کرده اند.توسعه سیستم های ذخیره کننده انرژی به منظور برطرف نمودن عدم تطابق بین ذخیره و مصرف می باشد. انرژی حرارتی را می توان به دو روش گرمای محسوس و نهان در مواد و سیستم های مختلف ذخیره کرد. یکی از مهمترین و رایج ترین روش های ذخیره سازی انرژی حرارتی، استفاده از مواد تغییر فاز دهنده است. این مواد در حین تغییر فاز، انرژی حرارتی را ذخیره نموده و در مواقع لزوم آزاد می کنند. مواد تغییر فاز دهنده دارای بیشترین گرمای نهان هستند ولی مشکلی که باعث می شود این مواد دارای نرخ شارژ و تخلیه پایینی باشند، پایین بودن ضریب هدایت حرارتی این مواد است که محققان با به کارگیری فلزات و نانومواد با ضریب هدایت حرارتی بالا سعی در رفع این مشکل دارند. درانتخاب مواد تغییرفازدهنده بایستی دمای ذوب، خصوصیات ترمودینامیکی، شیمیایی آن و همچنین اقتصادی بودن را درنظرگرفت. در این مقاله مروری به بررسی انواع روش ها و مواد متداول ذخیره کننده حرارت مورد استفاده در سیستم های ذخیره کننده انرژی حرارتی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

آلودگی محیط زیست ، صرفه جویی در مصرف انرژی ، فناوری نانو ،