بررسی اثر مقدار جاذب و دما بر فرآیند جذب یون نیکل (II) از محلول های آبی با استفاده از کربن فعال

امروزه فلزات سنگین، به عنوان آلاینده های اولویت دار زیست محیطی مطرح بوده و در حال تبدیل شدنبه یکی از جدی ترین مشکلات زیست محیطی می باشند. بنابراین، به منظور محافظت از مردم و محیط زیست،این فلزات سنگین بایدحذف گردند. نیکل یکی از این فلزات سنگین بوده که مقادیر بالای این فلز تا حدودیمی تواند سمی باشد. روش های متعددی برای حذف یون های فلزات سنگین، مورد استفاده قرار می گیرند .یکیاز این روشها ، روش جذب سطحی با استفاده از کربن فعال می باشد.هدف از انجام ان پژوهش بررسی اثر مقدار جاذب و دما بر فرآیند جذب یون نیکل (II) از محلول ها ی آبی با استفاده از کربن فعال می باشد. بدین منظور پس از تهیه محلول یون نیکل با غلظت 20 میلی گرم بر لیتر (II)، در تماس با کربن فعال در pH=6، اثر عوامل دما و میزان جاذب کربن فعال مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش راندمان حذف نیکل (II) افزایش جرم جاذب، افزایش و ظرفیت جذب نیکل (II)، کاهش مییابد. همچنین بررسی اثر دما برمیزان جذب یون نیکل (II) توسط جاذب کربن فعال نشان داد با افزایش دما میزان جذب افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

دما ، میزان جاذب ، راندمان حذف ، یون نیکل