سیستم استنباط فازی برای پیش بینی سطح استرس والدینی مادران کودکان زیر دو سال

در این مقاله، پس از مروری بر تاریخچه و ضرورت توجه علم روانشناسی به روش های فازی، یک مدل نظری برای تبیین وپیش بینی استرس والدینی توسط یک سیستم استنباط فازیFIS مدل سازی شده است. سپس کارایی مدل نظری و دقت سیستم استنباط فازی در پیش بینی، با استفاده از داده های به دست آمده از 86 مادر کودک زیر دو سال بررسی شده است. استرس والدینیکه ناشی از مسیولیت ها و دشواری های فرزندپروری است با افسردگی، کیفیت رابطه والد- فرزندی، مشکلات رفتاری کودکان وبه طور کلی با سلامت روان مادران و کودکان ارتباط دارد. بنابراین ضرورت طراحی مدل هایی که بتوانند مجموعه عوامل موثر براسترس والدینی را در نظر گرفته و بر اساس آن ها به تبیین و پیش بینی استرس والدینی بپردازند احساس می شود. از آنجاکه عمده داده های این پژوهش با استفاده از متغیرهای زبانی به دست آمده اند و بنابراین غیردقیق و فازی محسوب می گردند و نیز به علتپیچیدگی مدل نظری، در این پژوهش استفاده از سیستم فازی به روش های کلاسیک رایج همچون مدل معادلات ساختاری ترجیح داده شده است. مقایسه داده های پیش بینی شده توسط FIS و داده های به دست آمده از پرسشنامه استرس والدینی نشان داد که مدل نظری می تواند استرس والدینی را تبیین و پیش بینی نماید

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، پیش بینی ، سیستم استنباط فازی