خلاءهای تقنینی ناظر بر بزه جاسوسی در حقوق کیفری ایران

امنیت از جمله بنیادی ترین نیازهای جوامع بشری و حقوق ملت ها در طول تاریخ بوده و پدیده های مجرمانه یکی از عوامل مخل این نیاز بوده است. حفاظت از امنیت یکی از وظایف اصلی دولت به عنوان متولی صیانت از ارزش های جامعه است، جاسوسی یکی از مصادیق دارای پیشینه در جرایم علیه امنیت است، که در قانون ایران توجه چندانی به آن نشده است. قانون مجازات اسلامی ایران (1375) در جرم انگاری جرایم علیه امنیت از جمله جاسوسی موارد بسیاری را که لازمه فضای سیاسی و امنیتی حاکم بر جهان امروز است را لحاظ نکرده است. این پژوهش با کاوش و بررسی در متون حقوقی حوزه جاسوسی و تحلیل مواد قانون مجازات اسلامی، و بررسی ابهامات و خلاءهای تقنینی موجود در جرم انگاری جاسوسی از جمله عدم تفکیک میان جرم جاسوسی و خیانت به کشور ابهامات موجود در شمول جاسوسی نسبت به برخی از مواد، اقدام به ارایه راهکارهای قانونی در این زمینه نموده است. از مهمترین راهکارها و اقدامات لازم استفاده از روش مرسوم تعاریف تقنینی و احصاء مصادیق است که به تفصیل بدان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

جاسوسی ، خیانت به کشور ، امنیت ، احصاء مصادیق