بررسی فقهی و حقوقی معیارها و مصادیق تشدید مجازات در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

وظیفه حکومتها در برخورد با بزهکاری در حالات خاصی از مجازات ادا می شود که گاهی اوقات به خاطر وجود برخی شرایط در تشدید مجازات نمود پیدا می کند. علل مشدده مجازاتها دو نوع هستند. علل مشدده عام که در قالب تعدد و تکرار جرم نمود پیدا می کنند و علل مشدده خاص که در غالب زمان و مکان وقوع جرم و غیره نمود پیدا می کنند. مبنای تعدد جرم در ق.م.ا مصوب 1392 اجرای مجازات اشد و تکرار جرم تشدید مجازات در مرتبه چهارم می باشد .از سویی قانونگذار ایران درباره تکرار و تعدد جرایم حدی از دیدگاه فقها الهام گرفته است، مثلا برخی از فقها در تعدد جرایم حدی قایل به اجرای مجازات اشد و برخی دیگر قایل به جمع مجازاتها شده اند و در تکرار جرایم حدی اعتقاد به مجازات اعدام در مرتبه چهارم دارند. قانونگذار درباره تکرار و تعدد در تعزیرات راه دیگری را پیموده است، در حالیکه می توانست با بهره گیری از قواعد فقهی آنها را قاعده مندتر کند. ما در این تحقیق به بررسی فقهی و حقوقی معیارها و مصادیق تشدید مجازات و ارایه پیشنهادهای لازم برای رفع ایرادهای حقوقی و تطبیق بیشتر با فقه در زمینه قانونگذاری به قانونگذار اسلامی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

تشدید مجازات ، قاعده جمع مجازاتها ، تعدد جرم ، تکرار جرم ، معیار فقهی