معماری سبز عاملی جهت توسعه پایدار با رویکرد کاهش مصرف انرژی

توجه به طبیعت از جمله روش هایی است که در جهت کمک به مسایل زیست محیطی حایزاهمیت است زیرا در عین حفظ منابع ارزشمند،شرایط محیط زیست سالمتری ایجاد می شود.امروزهمتناسب بودن کمیت ها و کیفیت های معماری به نخستین دغدغه معماران تبدیل شده است که دررویکرد زیست محیطی، عنوان هایی مانند معماری پایدار و معماری سبز بررسی می شود. استفادهاز معماری سبز در ایران، راه حلی جهت تعریف و تحلیل پایداری در قالب سیاست ها و مولفه هایتوسعه پایدار می باشد.به همین دلیل توسعه معماری سبز در کشور موضوع مهمی به حساب می آیدمی بایست در سطحی کلان بکار گرفته شود تا بتوان از طریق آن به صرفه جویی در مصرف انرژی درساختمان رسید.حال سوال اصلی این پژوهش این است که چگونه با استفاده از معماری سبز درساختمان ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی،به یک محیط زیست سالم رسید.مقاله حاضر بر اساساسناد و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است و هدف از آن استفاده از معیارهای توسعه پایدار جهتتوجیه نمودن استفاده از معماری سبز در صنعت ساختمان می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، کاهش مصرف انرژی ، توسعه پایدار