اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان پسر پایه نهم متوسطه اول شهر شهرکرد سال تحصیلی 95-94

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان شهرکرد بوده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش می باشد. جامعه پژوهش دانش آموزان پسر پایه نهم متوسطه شهرکرد بوده است. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (1953) و مهارت های ارتباطی بارتون(1990) بوده است که بر روی دانش آموزان اجرا شد و40 نفرکه نمره پایین تری کسب کردند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش،آموزش مهارت های اجتماعی را در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که،آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و ابعاد آن(قالب های اجتماعی، مهارت های اجتماعی، علایق ضداجتماعی، روابط خانوادگی، روابط مدرسه ای و روابط اجتماعی) موثر بوده است.( pمهارت های اجتماعی بر مهارت های ارتباطی و دو بعد ( مهارت کلامی و مهارت بازخورد) موثر بوده است.(pمهارت شنود موثر نبوده است. در نهایت یافته ها گواه آن است که، آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و مهارت های ارتباطی دانش آموزان پسر پایه نهم متوسطه اول شهر شهرکرد موثر است.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، سازگاری اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، مهارت شنود