سنتز چهارچوب زیولیتی ایمیدازولیت- 67 و بهینه کردن کردن برخی از پارامترهای موثر بر سنتز

؛ZIF-67 دسته ای از چهارچوب های آلی فلزی می باشد که از یون فلزی کبالت و اتصال دهنده های آلی 2- متیل ایمیدازول تشکیل شده است و باتوجه به تعدد روش در سنتز چارچوب های آلی-فلزی، روش حلال گرمایی، به عنوان روشی متداول در سنتز ZIF-67 مورد استفاده قرار گرفت.در این روش از متانول به عنوان حلال استفاده شد و شرایط عملیاتی سنتز در شرایط محیطی بوده است. در این مطالعه تاثیر مدت زمان قرارگرفتن محلول بر روی همزن، تعداد دفعات شستشو و نسبتهای مختلف حلال بر بازده ZIF و تخلخل آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، گویایاین حقیقت بوده اند که با افزایش تعداد دفعات شستشو، میزان حجم حفره و سطح ویژه افزایش، اما بازده ZIF به دست آمده اندکی کاهشیافت. علاوه براین، با کاهش نسبت حلال از 1223.66 به 122.376 ، بازدهی محصول از % 40 به % 24.24 کاهش یافت اما ZIF بهدست آمده دارای ذراتی درشتتر و کریستالی تر بوده است.

کلیدواژه ها:

چهارچوب زیولیتی ایمیدازولیت ، حلال گرمایی ، سطح ویژه ، اتصال دهنده آلی