بررسی تحلیلی نشست ناشی از حفاری بخش شرقی - غربی خط 7 متروی تهران و اثر آن بر سازه‌های سطحی

امروزه توسعه شبکه حمل و نقل درون شهری از الزامات توسعه شهرهای بزرگ بشمار می‌رود. در این بین، بخشی از این توسعه مرهون ساخت و ساز تونلهای مترو و راه‌اندازی و تکمیل شبکه قطار شهری می‌باشد. یکی از مسائلی که همواره تونلسازی در فضاهای شهری را با چالش مواجه می‌سازد، امکان ایجاد نشست‌های قابل توجه حین حفاری تونل و ایجاد مشکل برای سازه‌های سطحی می‌باشد. در این مقاله بطور عمده به مرور ادبیات فنی موجود در برآورد نشست ناشی از حفاری تونل در مصالح ریزدانه پرداخته شده و جدیدترین روابط تحلیلی موجود در این زمینه ارائه و پارامترهای آنها تشریح گردیده است. در پایان به عنوان یک مطالعه موردی میزان نشست ناشی از حفاری بخش شرقی - غربی تونل خط 7 متروی تهران واقع در مصالح ریزدانه آبرفتی مورد بررسی قرار گرفته و نشست ناشی از حفاری محاسبه و با مقادیر مجاز آئین‌نامه‌ای مقایسه گردیده است. در نتیجه این مقایسه بسته به نوع سازه‌های سطحی اعم از بتنی، فولادی و آجری، موقعیت مناطق مساله‌دار نسبت به محور تونل مشخص گردیده است.

کلیدواژه ها:

نشست سطحی ، حفاری تونل ، شبکه مترو ، سازه‌های سطحی