نگاهی روانشناختی به شخصیت و شعر حسین پناهی

شعر با توجه به اهمیت و جایگاهش در نظام فرهنگی و اجتماعی انسان، از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته و هم به لحاظ صورت و هم محتوا نظریههای متعددی در مورد آن ارایه شده است. آنچه ما در این مقاله به بررسی آن پرداختهایم، جنبه دیگری از این پدیده فرهنگساز جامعه بشری است. رابطه روانشناسی و شعر، بعد دیگری از اینرسانه فرهنگی را برای ما آشکار میسازد که این رابطه عمیق را با رویکرد روانشناختی و نقد کاربردی در اشعار حسین پناهی مورد بررسی قرار دادهایم.نتیجه پژوهش نشان میدهد که اگر منتقدان ادبی در قبال حسین پناهیها بیشتر به محتوای متون او توجه میکردند و تلاش میکردند که با رویکردهمدلانه، مفاهیم نهفته در متون او را درک کنند و ظاهرگرایی را کنار بگذارند، بسیاری از کجفهمیها دربارهی برخی از نوشتههای او اتفاق نمیافتاد. برخی از محققان و پژوهشگران دربارهی شخصیت و نوع نگاه حسین پناهی آثار مفیدی را خلق کردهاند و بینش جامعه را نسبت به پناهی بهسمت درستی هدایت کردهاند، به طوری که اکثر مردم از حسین پناهی به نیکی یاد میکنند و او را هنرمندی میدانند که اگر در روزگار خویش به درستی درک میشد، اتفاقات بهتری برای او می افتاد.

کلیدواژه ها:

شعر ، حسین پناهی ، رویکرد روانشناختی ، نقد کاربردی