برنامه ریزی توسعه ی فضایی مسکن در شهر نورآباد ممسنی

این مقاله چگونگی برنامه ریزی توسعه ی فضایی مسکن شهر نورآباد و همچنین شناخت بهترین مکان ها برای برنامه ریزی آتی جهت تامین اراضی مسکونی شهر را به عنوان هدف اصلی مورد بررسی قرار می دهد. با انجام این پژوهش میزان موفقیت کلی برنامه ریزی مسکن این شهر پس از انقلاب اسلامی مشخص می شود. پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است. نتایج حاصل از این پژوهش، بیانگر این است، با توجه به این که عوارض طبیعی و مصنوعی متعددی عملا بخشی از اراضی شهر را از امکان بهره گیری خارج می سازند. ولی طی طرح های توسعه شهری و برنامه های بخشی، برنامه ریزی مناسب برای توسعه ی فضاهای مسکونی شده و همچنین بهترین مکان ها برای توسعه فضاهای مسکونی آتی شهر مشخص شده است. که اراضی بایر 259 هکتاری ناحیه ی یک که در شرق شهر واقع شده است، طی طرح جامع مصوب 1375 به عنوان بهترین مکان برای توسعه ی اراضی مسکونی شهر مشخص شد. همچنین طرح تفصیلی در مطالعات و برنامه ریزی های خود، طرح مصوب جامع شهر را پایه ی برنامه ریزی و طراحی خود قرار داده است. که سعی کرده است با ایجاد جاذبه هایی در محلات مجاور بافت مرکزی و یا سایر محلات از طریق پیش بینی فضاهای خدماتی مناسب و تامین امکانات دسترسی، به نحوی توزیع جمعیتی در سطح محلات شهر را متعادل تر سازد. که در این زمینه تا حدودی موفق بوده است. و همچنین بافت فرسوده و ساختمان های تخریبی در داخل شهر توان مسکن پذیری بالایی برای توسعه ی آتی شهر دارند. بررسی وضعیت مسکن در شهر طی سال های 1390 - 1365 و بعد از تصویب طرح های جامع و تفصیلی نشان دهنده ی موفقیت کلی برنامه ریزی مسکن در شهر نورآباد است. همچنین طی این دوره نرخ رشد واحد مسکونی بیشتر از نرخ رشد خانوار بوده است(3/19 درصد رشد واحد مسکونی در برابر 2/7 درصد نرخ رشد خانوار) است. که نشان دهنده ی برنامه ریزی خوب در زمینه ی تامین مسکن است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، برنامه ریزی مسکن ، ، توسعه ی فضایی ، نورآباد