تحلیلی بین زبانی ازساختهای غیرشخصی در زبان فارسی

گستردگی انواع ساخت های غیرشخصی و رویکردهای متفاوتی که در بررسی آنها اتخاذ گردیده است، موجب پدید آمدن آراء متفاوت و گاه متناقض، درباره ی دسته بندی این ساختها و نقش دستوری و معنایی اپزای سازنده ی آنها شده است این نکته لزوم مطالعه ی این ساخت ها را با رویکردی تازه که مبنای مشترکی را برای مطالعه ی انواع متنوع ساخت های غیر شخصی برگزیند، آ شکار می سازند. در پژوهش پیش رو، دو رویکرد رایج نقشگرا و ساخت گرا که همواره در بررسی این ساخت ها به چشم می خورند با هم تلفیق شده اند و ساز وکاری پدید را برای برر سی این ساخت ها بوپود آورده اند. این پژوهش ساخت های غیرشخصی را بیشتر از دیدگاه فاعل سرنمون و ویژگی های آن تحلیل میکند؛ بدین ترتیب که به پیروی از ما چوکو و اگاوا 2011 از بین ویژگی های نقشی ای که کینان 1976 آنها را ویژگی نقشی فاعل سرنمونی میداند چهار ویژگی ارجاعی، معین، مبتدا و کنشگر بودن را بر میگزیند و ستت د در پی این ادعا که کاهش این ویژگیهای نقشی، در شکل صو ری جملات انعکاس یافته، جمله ها را به سوی غیر شخصی شدن هدایت میکند؛ به تحلیل بین زبانی از ساخت غیرشخصی در زبان فارسی می پردازد و دسته بندی نوینی از این نوع ساخت در زبان فارسی ارایه میدهد

کلیدواژه ها:

ساخت غیرشخصی ، تحلیل بین زبانی ، ویژگیهای نقشی فاعل ، فاعل بنیادینن