اثر باقیمانده علف کش نیکوسولفورون در خاک بر رشد، گره زایی و تثبیت نیتروژن در نخود

به منظور بررسی تاثیر بقایای علف کش نیکوسولفورون در خاک بر رشد، گره زایی و تثبیت بیولوژیک ژنوتیپ های نخود، مطالعات گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد و در طی دو آزمایش انجام شد. عوامل مورد بررسی در آزمایش اول شامل باقیمانده علف کش نیکوسولفورون در خاک در 8 سطح (صفر ، 307/0 ، 769/0 ، 53/1، 07/3 ، 6/4 ، 14/6 و 21/9 میکروگرم در کیلوگرم خاک) و ژنوتیپ های نخود در 4 سطح (هاشم، آی ال سی 482، کاکا و کرمانشاهی) بودند. پس از بررسی داده های آزمایش اول و مشاهده عدم سبز شدن ژنوتیپ های نخود، در سطوح باقیمانده علف کش تجدید نظر و در آزمایشی دیگر، اثر 5 سطح (0، 0153/0، 0307/0، 076/0 و 153/0 میکروگرم در کیلوگرم خاک) از باقیمانده علف کش نیکوسولفورون بر چهار ژنوتیپ مذکور نخود مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدای مرحله زایشی گیاهان، زیست توده اندام هوایی، ریشه، تعداد و زیست توده گره و همچنین مقدار نیتروژن کل آنها اندازه گیری شد. براساس نتایج این آزمایش، باقیمانده علف کش نیکوسولفورون در خاک به طور معنی داری منجر به کاهش تمام صفات مورد بررسی در نخود گردید. براساس شاخص ED50، در بین ژنوتیپ های نخود، هاشم متحمل ترین ژنوتیپ به لحاظ تولید زیست توده اندام هوایی و ریشه بود در حالی که زیست توده اندام هوایی ژنوتیپ آی ال سی 482 و ریشه کرمانشاهی حساسیت زیادی به باقیمانده علف کش نیکوسولفورون در خاک نشان دادند.

کلیدواژه ها:

بقایای علف کش در خاک ، ژنوتیپ آی ال سی 482 ، ژنوتیپ کاکا ، ژنوتیپ کرمانشاهی ، ژنوتیپ هاشم