بهینه سازی شکل و تعیین محل بهینه ستونهای سازه های فضا کار با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله, جهت بهینه سازی سازه های فضاکار تخت دولایه, سطح مقطع تمامی اعضا و نیز وجود و عدم وجود آنها بعنوان متغیرهای طراحی و قیمت سازه بعنوان تابع هدف انتخاب می شود. قیود مسئله بهینه سازی شامل حداکثر تغییر مکان گره ها, حداکثر تنش و ضریب لاغری اعضا و نیز پایداری سازه می باشند که این مقادیر در پنج حالت مختلف بارگذاری که ترکیبی از بارهای ثقلی و جانبی است, تعیین می شوند و مقادیر مجاز با استفاده از ضوابط آئین نامه استخراج می گردد. به منظور کاهش فضای طراحی و نیز اجرایی بودن شکل سازه بهینه نهایی, بجای حذف مستقیم اعضا, گره های سازه فضاکار توسط الگوریتم ژنتیک حذف و با حذف هر گره, اعضای متصل به آن برداشته می شود

کلیدواژه ها:

سازه های فضاکار ، بهینه سازی شکل ، الگوریتم ژنتیک ، عملگر انتخاب ، عملگر پیوند