تاثیر کشت مخلوط بر عملکرد بیولوژیک، درصد نیتروژن و خصوصیات مورفولوژیک گشنیز (Coriandrum sativum L.) و شنبلیله(Trigonella foenum-graecum L)

به منظور بررسی ترکیب های مختلف کشت مخلوط گشنیز و شنبلیله آزمایشی در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: کشت خالص شنبلیله (A)، 25% تراکم مطلوب گشنیز + 175% تراکم مطلوب شنبلیله (B)، 50% تراکم مطلوب گشنیز +150% تراکم مطلوب شنبلیله (C)، 75% تراکم مطلوب گشنیز +125% تراکم مطلوب شنبلیله (D)، 100% تراکم مطلوب گشنیز + 100% تراکم مطلوب شنبلیله (E)، کشت خالص گشنیز (F)،125% تراکم مطلوب گشنیز + 75% تراکم مطلوب شنبلیله (G)، 150% تراکم مطلوب گشنیز + 50% تراکم مطلوب شنبلیله (H)، 175% تراکم مطلوب گشنیز + 25% تراکم مطلوب شنبلیله (I) بود. برداشت عملکرد بیولوژیک گشنیز در 5% و در شنبلیله در 20% گلدهی گیاهان صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان دادند که تیمار B بیشترین ارتفاع و عملکرد بیولوژیک شنبلیله، بیشترین نسبت برابری زمین کلی، کمترین درصد اسانس، عملکرد اسانس و عملکرد بیولوژیک گیاه گشنیز را به خود اختصاص داد. بیشترین ارتفاع، عملکرد بیولوژیک، درصد و عملکرد اسانس گیاه گشنیز و کمترین عملکرد بیولوژیک گیاه شنبلیله در تیمار I مشاهده شد. بیشترین درصد نیتروژن زیست توده در گیاه شنبلیله و گشنیز به ترتیب در تیمارهای A و E مشاهده شدند.

کلیدواژه ها:

اسانس ، نسبت برابری زمین ، عملکرد بیولوژیک