رویکردی نوین در روایتشناسی شناختی بر اساس فضاهای ذهنی روایی و الگوی اناماسبی

مقاله حاضر که بخشی از پژوهش ی گسترده در مورد کاربست نظریه فضاهای ذهنی در تحلیل متون روایی است، در پی آن است که یک تحلیل شناختی نوین و روشمندی از متن روایی به دست دهد و در پی ارایه پاسخی برای این پ رسش در زبانشناسی شناختی باشد که چگونه فرایندهای زبانی مختلف می توانند در پیدایش داستان نوظهور در یک متن روایی به کار روند. نخستین و اساسی ترین گام در رسیدن به این هدف، ارایه الگویی شناختی-تحلیلی است که فرایندهای شکلگیری معنا را در متون روایی بررسی کند. در این4 راستا، نظریه فضاهای ذهنی فوکونیه(1997 ،1994 ،1985 (و روششناسی دنسیگر5برپایه آن (2012 ،2008 ،(استدلالهای محکمی در مورد فرایند معناسازی در گفتمان ارایه میدهند. بر این اساس، این مقاله به تبیین چگونگی فرایند معناسازی در یک متن داستانی به زبان فارسی میپردازد. هدف از ارایه این تحلیل، در درجه اول، آزمایش کاربست مفاهیم بنیادین نظریه فضاهای ذهنی در تحلیل شناختی متنهای روایی، و در درجه دوم، معرفی الگوی اناماسبی، به عنوان یک ابزار شناختی نوین و روشمند در روایتشناسی شناختی است. یافتهها نشان می دهد فضاهای ذهنی روایی، افقهایی را برای کشف پیچیدگیها وویژگیهای معناسازی در روایتهای داستانی آشکار میسازد.

کلیدواژه ها:

تحلیل شناختی ، معناسازی ، فضاهای ذهنی روایی ، داستان نوظهور