تحلیلی بر رابطه اسکان غیر رسمی و توسعه پایدارمطالعه موردی: منطقه جعفرآباد شهر کرمانشاه

حاشیه نشینی پدیده ای است اجتماعی و به عنوان معضل اجتماعی مورد توجه جامعه شناسان شهری و سایر علوم مربوط به شهرسازی قرار گرفته است. معضل حاشیه نشینی یا سکونت گاه های غیررسمی در بخش عظیمی از کشورهای جهان شکل گرفته است، در کشور ما نیز با توجه به مسایل شهری و وضعیت شهرها حاشیه نشینی دراطراف شهرها به خصوص شهرهای بزرگ شکل گرفته است. استان کرمانشاه و شهر کرمانشاه نیز از این قاعدهمستثنی نبوده است. با توجه به اهمیت پژوهش در برنامه ریزی های شهری و نیاز مبرم جهت ساماندهی این قشرآسیب پذیر در پژوهش حاضر به بررسی رابطه حاشیه نشینی و توسعه پایدار در منطقه جعفر آباد شهر کرمانشاهپرداخته شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر دارای ماهیتی توصیفی تحلیلی و از نوع هدف کاربردی است. بدین ترتیب که - با استفاده از مطالعات کتابخانهای و با انجام بررسیهای میدانی، اطلاعات موردنیاز جمعآوری و سپسکار تجزیه و تحلیل دادهها مطابق با معیارهای درنظر گرفته شده انجام شده است. نتایج بیانگر آن است که توسعه بخشهای غیر رسمی در منطقه جعفر آباد بطور مستقیمی باعث توسعه پایدار این ناحیه گردیده است و مردم نسبت به راهکارهای ارایه شده دیدگاه مثبتی دارند. همچنین مشخص شد که این ساکنان منطقه کنونی خود را به محله قبلی ترجیح میدهد ولی هنوز نتوانستهاند حس تعلق مکانی مناسب نسبت به توسعه منطقه مسکونی خود به پردازند.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، توسعه پایدار ، شهروندان ، شهر کرمانشاه ، منطقه جعفرآباد