بررسی رابطه بین امیدواری، تاب آوری و شادکامی معلمان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین امیدواری، تاب آوری و شادکامی دانشجویان معلمان ابتدایی انجام گرفت. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان ابتدایی شهرستان شهرکرد در سال 96-95 بود. تعداد 270 نفر (135 مرد و 135 زن) در پژوهش حاضر شرکت داشتند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و مقیاس امید اشنایدر بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با شادکامی (r=0/41)، و تاب آوری با شادکامی (r=0/40)، و امید با شادکامی (r=0/38) و مولفه های آن (تفکر عاملی با شادکامی (r=0/31)، و تفکر راهبردی با شادکامی (r=0/30) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد که هر سه متغیر تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری توانستند روی هر رفته 20 درصد از واریانس شادکامی را به صورت معنادار پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، امیدواری ، معلمان ابتدایی