بررسی مفهومی سبک مینیمالیسم در معماری

مینیمالیسم آخرین جریان عمده ی مدرنیست ها است ومکتبی است که با نقاشی و مجسمه سازی آغاز شدودر سینما، معماری، موسیقی، ادبیات و... تبلور یافت. هنرمندان ونویسندگان،اساس آثاروبیان خود را بر پایه سادگی بیان و روش های ساده وخالی از پیچیدگی بنیان گذاشته اند .این ویژگی هنری وگرایش به ساده گرایی پس از جنگ جهانی دوم در هنر غرب و بیشتر به وسیله ی هنرمندان آمریکایی،گسترش یافت. گرچه در غرب پدیده ای نوظهور است اما در ادبیات کهن ایران آثاری فراوانی وجوددارد که دارای ویژگی های مینی مالی است. رابرت ویلسون به عنوان کارگردان پست مدرن که با شیوه های اجرایی منحصربه فردش و با به کار گرفتن ابزارهای بیان تازه جهت اجرای نمایش و نگرش جدید به متن و فضا،ریتم،نور،حرکت و... می تواند در درک طراحی صحنه مینیمال و امکانات متعددآن جهت اجرای آثارطراحی صحنه جدید یاری رساند. این جنبش با تاکید بر نقش مخاطب به جای مولف، نگاه تازهای را در هنرهای بصری مطرح می کند. آثار هنری مینیمالیسم فاقد نماد گرایی هستند،آثاری که با استفاده از تولیدات کارخانه و با تکیه بر روندآن،زاییده ی عصر تولید انبوه ناشی از انقلاب صنعتی به شمار می آیند. دن فلاون از تاثیر گذارترین هنرمندان مینیمالیست است که با انتخاب لامپ های فلورسنت صنعتی آثارمنحصر به فردی را به نمایش می گذارد. رویکرد پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و شیوه ابزار آن اسناد کتابخانه ای و کارکرد فضاهای مجازی است.

کلیدواژه ها:

مینیمالیسم ، معماری ، دوران مدرن ، انقلاب صنعتی ، نو ظهور