مسیولیت مدنی و کیفری ناشی از آلودگی های صوتی

صوت در واقع به ارتعاش در امدن منبع صوت و سپس حرکت امواج و نوسان های فشار هوا از فرستنده به گیرنده است. رشد جمعیت، ازدیاد وسایط نقلیه موتوری، افزایش صنایع موتوری و به طور کلی زندگی مدرن همراه با تکنولوژی رو به رشد در جوامع بشری با ایجاد صداهای ناهنجار موجب آلودگی صوتی می تواند موجب بیماریها، حساسیت عصبی، تحریک پذیری شدید، گرفتگی عضلانی، شوک عصبی، آلرژی، از دست دادن تعادل بدن، تمایل به خودکشی و قتل و.. گردد. سطح آلودگی صوتی به خصوص در جوامع صنعتی و در سرتاسر زمین رو به افزایش است این آلودگی یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی به شمار می رود. لذا برای کنترل و کاهش آلودگی صوتی نیاز به برخی مقررات بین المللی و داخلی است تخریب محیط زیست و خسارات ناشی از آن یکی از معضلات اساسی جوامع صنعتی و شهری امروز و یکی از اصلی ترین موضوعاتی است که در حقوق محیط زیست به ان پرداخته شود. از این روف با توجه به لزوم جبران هر نوع ضرر و زیان در اکثر نظامهای حقوقی، مطالعه و ارزیابی و بحث از مسیولیت مدنی ناشی از خسارات زیست محیطی از جایگاه ویژه ای در علم حقوق برخوردار خواهد بود در حقوق اسلام نیز، اصول و قواعد کلی درباره ضمان و مسولیت مدنی وجود دارد که بسیاری از کارکردهای مبنای مسیولیت مدنی را داراست. در حقوق داخلی ایران که برگرفته از فقه اسلامی است می توان قاعده لاضرر را با توجه به انعکاسی که در اصل چهلم قانونی اساسی دارد ، مبنایی برای مسیولیت ناشی از آلودگی صوتی دانست. و در نهایت با توجه به وضع مقرره 492 و قسمت اخیر ماده 493 و با توجه به ماده 529 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و با لحاظ رابطه سبییت بین رفتار و نیجه واقع شده، مسیولیت مدنی و حتی مسیولیت کیفری را با تجمیع شرایطی احراز کرد.

کلیدواژه ها:

مسیولیت مدنی ، مبنای مسیولیت مدنی ، اصل جبران خسارت ، آلودگی صوتی